De Ochtend Na de Storm

Als inflatie een gast aan onze ontbijttafel was, dan schonk juni 2025 ons een lauwe koffie: niet koud genoeg om van deflatie te spreken, maar ook niet heet genoeg om ons te verbranden zoals in 2022. Een jaarlijkse stijging van 3,1% in de consumentenprijzen, iets lager dan de 3,3% in mei, voelt misschien als een stabiel plateau. Maar ondernemers zouden beter moeten weten: stabiliteit is zelden het verhaal. Stabiliteit is een wegwijzer. De echte vraag is: welke kant gaan we op?

Laten we niet doen alsof cijfers voor zich spreken. Dat doen ze zelden. Cijfers zijn symptomen. De diagnose zit in wat ze tonen én wat ze verbergen.

De Kromme in Kaart: Van Schokgolven naar Kabbelende Rimpels

Even terugspoelen. Van begin 2021 tot eind 2022 raasde inflatie als een opgejaagd paard over het Nederlandse en Europese landschap, met een piek van 14,5% in september 2022. Dat was geen economie, dat was trauma. De CPI was geen kromme, maar een klif.

Nu, in juni 2025, zweven we net boven de 3%. Respectabel, zeggen velen. Gezond, zelfs. Maar zoals bij een patiënt die herstelt van een hartaanval, betekent normale bloeddruk nog geen volledig herstel. Het betekent alleen dat de paniek voorbij is.

Inflatie is inderdaad vertraagd, maar het prijsniveau is niet teruggedraaid. Je euro koopt vandaag nog steeds minder boter, minder brood, minder vertrouwen.

Wat Zit Er Echt in Die 3,1%?

Laten we de krat uitpakken:

• Wonen, water en energie droegen +1,23 procentpunt bij. Dat is gelijk gebleven ten opzichte van mei. Je vaste lasten zijn nog steeds niet vast, maar koppig.
• Voeding en alcoholvrije dranken zorgden voor +0,52, een lichte stijging. Boodschappen blijven een zachte druk op werkende huishoudens en horeca.
• Horeca en recreatie schoven ook iets omhoog, kleine signalen dat mensen reizen, uitgeven en normaliteit zoeken, zij het tegen oplopende kosten.
• Alcohol en tabak? Van een forse +0,55 impact in mei naar slechts +0,17 in juni. Waarom? De accijnsverhoging van april is nu volledig doorgerekend in de schappen. De prijsschok is verteerd. Het systeem heeft de klap verwerkt, voorlopig.

Dus: inflatie vertraagde niet omdat dingen goedkoper werden, maar omdat de eerste schokken uitwerkten. Dat is heel wat anders dan zeggen dat we een periode van ontspanning ingaan.

De Paradox van de Vlucht

Een opvallend detail: internationale vluchten waren in juni slechts 11,1% goedkoper dan een jaar eerder, tegenover 20,3% goedkoper in mei. Met andere woorden: de prijzen zijn gestegen, relatief gezien. Niet omdat kerosine ineens duurder werd, maar omdat de basisprijs van vorig jaar kunstmatig laag was.

We zien geen echte groei in koopkracht. We vergelijken alleen dit jaar’s knelling met vorig jaar’s korting.

Eurozone vs. Nederland: Het Verschil Zit Onder het Oppervlak

Terwijl de inflatie in de eurozone licht steeg van 1,9% naar 2,0%, klokte Nederland 2,8% (HICP). Dat is een duidelijke afwijking. Hoe komt dat?

• Energieprijzen daalden in de eurozone.
• In Nederland? Die stegen.
•  Voedingsmiddelen, dranken en tabak? Sterkere stijgingen in Nederland dan gemiddeld in Europa.

Dit is een waarschuwingssignaal voor Nederlandse mkb’ers. Waar je Europese collega’s misschien wat ademruimte voelen, blijven jouw lokale kosten stijgen.

En dat betekent maar één ding: je marges staan onder druk, zelfs als het algemene inflatiecijfer zich ‘gedraagt’.

De Gedragsmatige Waarheid Achter de Index

Laten we ophouden te doen alsof de CPI een moreel kompas is. Het is een statistische spiegel. En spiegels kunnen liegen, vooral als ze het gemiddelde tonen van een miljonair en een alleenstaande ouder.

Dus wat is de gedragsmatige waarheid?

1. Consumenten zijn niet zelfverzekerd. Ze zijn voorzichtig. Bestedingen zijn selectief, zelfs als reizen en horeca toenemen.
2. Ondernemingen vangen nog steeds schokken op, vooral in logistiek, energie en compliance. Inflatie mag dan lager zijn, maar kosten zijn nog lang niet “normaal”.
3. Microbedrijven zijn het kwetsbaarst. Ze hebben geen prijsmacht. Als huur, brandstof of verzekeringen zelfs maar een beetje stijgen, voelen zij dat als een bankschroef.

Inflatie is geen abstract economisch concept. Het is een governance-test. En we worden allemaal beoordeeld, maand na maand.

Wat Ondernemers Nu Moeten Vragen

1. Zijn mijn kostenstructuren flexibel, of juist broos? Als je nog werkt met aannames van vóór 2020, vlieg je met een verouderde kaart.
2. Volg ik relatieve inflatie? Kijk niet alleen naar de CPI. Kijk naar de drukpunten in jouw sector. Stijgen jouw inkoopprijzen sneller dan je verkoopprijzen?
3. Heb ik een GRC-framework dat wrijving vroeg detecteert? Governance is geen afvinklijst. Het is vooruitzien. En vooruitzien betekent: het water opvangen vóór het door de dijk breekt.

Trap Niet in de “Goed Genoeg”,Val

De inflatie van 3,1% in juni lijkt misschien mild na de chaos van de afgelopen jaren. Maar pas op: het systeem is niet genezen, het is moe. Vermoeidheid leidt tot gemakzucht. Gemakzucht leidt tot vervorming.

Als ondernemers moeten we deze cijfers niet lezen als feiten, maar als symptomen. Achter de grafieken schuilen keuzes: politieke, gedragsmatige, ethische. En de ondernemers die dit tijdperk overleven, zijn zij die systemen bouwen die sneller leren dan de economie breekt.

Helderheid is het nieuwe kapitaal.

Lees de index, maar leef de context.