Paolo, wat is het belangrijkste voor jou bij het coachen van Generatie Y, en hoe pak je dat aan?
Voor mij, wanneer ik Generatie Y coach, is het cruciaal om iets in hen aan te wakkeren. Geen zachte duw of een schouderklopje, maar een vuur—een vuur dat hen ertoe aanzet de regels waarnaar ze leven te heroverwegen, de paden die hen zijn voorgeschreven, en de beperkingen die ze zichzelf onbewust hebben opgelegd.
Generatie Y heeft een ongelooflijke en unieke positie in de wereld. Ze hebben een tijd van enorme transformatie meegemaakt, van de analoge wereld naar deze volledig digitale, constant verbonden realiteit. Maar hier zit het probleem: ze zitten vaak nog vast in systemen en structuren die zijn gebouwd voor een wereld die niet meer bestaat. Daar kom ik in beeld. Mijn taak is om hen te helpen zich los te maken van dat verouderde denken. Ik wil dat ze inzien dat hun vermogen om zowel de oude als de nieuwe wereld te begrijpen hun superkracht is. En ze moeten ophouden met proberen zich aan te passen aan een draaiboek dat is geschreven voor een tijd die allang voorbij is.
Als ik hen coach, gaat het erom hen te leren hoe ze kunnen floreren in een wereld die rommelig, onvoorspelbaar en vol chaos is. Ik dwing hen om te stoppen met vastklampen aan controle, omdat de waarheid is dat controle een illusie is. De echte kracht komt van het omarmen van het onbekende, van het zien van de kansen in de chaos in plaats van ervoor weg te rennen. Als ze zich comfortabel kunnen voelen in de onzekerheid, zullen ze niet te stoppen zijn.
Een ander belangrijk aspect is hen helpen vertrouwen te hebben in hun eigen stem. Zo veel Millennials zijn nog steeds op zoek naar bevestiging—ze willen goedkeuring van de bedrijfswereld, van maatschappelijke normen, zelfs van de verwachtingen die hun ouders voor hen hadden. Ik daag hen uit om dat af te leren. Ze moeten stoppen met naar buiten kijken voor toestemming en hun eigen instincten gaan vertrouwen. Hun perspectief is niet alleen belangrijk, het is noodzakelijk om de toekomst vorm te geven. Ze moeten hun stem bezitten, ophouden deze te vormen naar de verwachtingen van anderen, en laten klinken zoals het hoort—gedurfd en krachtig.
Ook het thema falen komt vaak ter sprake. Er is zoveel angst voor falen in Generatie Y omdat ze hebben geleerd dat falen betekent dat je iets fout hebt gedaan. Maar ik draai dat voor hen om. Falen is niet de vijand—het is de weg vooruit. Als je niet faalt, neem je niet genoeg risico’s. Mijn taak is hen te helpen falen te herdefiniëren, het te zien als een stap naar succes, niet als iets dat je moet vermijden. Ze moeten bereid zijn om te vallen, en dan sneller, sterker en slimmer weer op te staan.
En dan is er nog leiderschap. Ik moedig hen altijd aan om op een andere manier naar leiderschap te kijken, niet als iets wat je van bovenaf doet, maar van binnenuit. Generatie Y is in de perfecte positie om Generatie Z te mentoren, om hen te begeleiden zonder hen te willen controleren. Ze begrijpen beide werelden—die van voor alles digitaal werd en die van nu. Ze hebben de mogelijkheid om die kloof te overbruggen. Maar ze moeten die rol met vertrouwen oppakken. Het gaat niet om de baas spelen of de richting dicteren—het gaat om leiden met empathie, creativiteit en wendbaarheid.
Maar boven alles daag ik hen uit om de status quo in twijfel te trekken. Te veel mensen in Generatie Y spelen nog steeds volgens de regels die door de vorige generaties zijn vastgesteld. Maar die regels zijn gemaakt voor een andere wereld. Ik help hen inzien dat het oké is om moeilijke vragen te stellen. Waarom doen we dingen op deze manier? Is dit nog relevant? En als het antwoord nee is, moedig ik hen aan om de regels te breken, het script te herschrijven, en iets nieuws te creëren dat aansluit bij de toekomst die ze willen bouwen.
In de kern van dit alles ligt mijn overtuiging dat Generatie Y de kracht heeft om ongelooflijke vernieuwers, disruptors en creatievelingen te zijn—maar alleen als ze zichzelf eerst ontgrendelen. Ze moeten zich ontdoen van het conditionering dat hen vertelt om het veilig te spelen, het pad te volgen, goedkeuring te zoeken. Ik wil dat ze inzien dat echt succes niet gaat om je aanpassen aan het systeem—maar om het open te breken en iets totaal nieuws te bouwen.
Dus, voor mij is het belangrijkste dat Generatie Y volledig in hun kracht gaat staan. Niet alleen voor zichzelf, maar voor de generaties die na hen komen. Ze moeten beseffen dat ze niet hier zijn om te volgen; ze zijn hier om te leiden, om de brug te zijn tussen waar we zijn geweest en waar we heen gaan. En om dat te doen, hebben ze moed, visie en de bereidheid nodig om recht het onbekende in te lopen. Dat is wat ik hen leer.