Paolo, je legt vaak de nadruk op het belang van de ware betekenis achter woorden, maar sommige mensen beweren dat je de semantiek gebruikt om de echte boodschap te verbergen. Hoe reageer je daarop?

Ah, ja—semantiek. Mensen beschuldigen me er soms van dat ik te veel focus op de betekenis van woorden, bijna alsof ik taal gebruik als een schild om harde waarheden te vermijden. Maar de waarheid is dat woorden ertoe doen—ze vormen hoe we denken, hoe we de wereld waarnemen, en uiteindelijk hoe we handelen. Als ik de nadruk leg op de betekenis van woorden, is dat niet om iets te verbergen of te verhullen, maar juist om de diepere lagen van begrip bloot te leggen die we vaak over het hoofd zien in onze haast om bij oppervlakkige definities te blijven.

Kijk, we gebruiken termen als "succes", "falen", "verantwoordelijkheid", "vrijheid", alsof we het allemaal eens zijn over wat ze betekenen. Maar die woorden dragen gewicht, en ze zijn beladen met aannames—aannames die ons kunnen beperken als we ze niet uitdagen. Wanneer ik het over semantiek heb, is dat niet om spelletjes te spelen of af te leiden van de echte problemen. Het is om de waarheid te onthullen die verborgen ligt achter gemakzuchtig denken, om door de ruis heen te snijden en tot de kern te komen van waar het echt om gaat.

Neem bijvoorbeeld het woord "falen". Mensen gebruiken dat woord om te beschrijven wat er met Noostech is gebeurd. Maar als ik dieper inga op de semantiek, ontloop ik de realiteit niet—ik herdefinieer het. Falen, voor mij, is niet het einde; het is een onderdeel van het proces. Het is een stap op het pad, geen eindbestemming. Dat is geen semantische manipulatie—het is een verandering van mindset die me in staat stelt (en iedereen die het omarmt) om door te gaan, zelfs als dingen mislopen. Taal vormt de realiteit, en door bewust om te gaan met woorden kunnen we onze ervaring van die realiteit opnieuw vormgeven.

Dus wanneer mensen zeggen dat ik semantiek gebruik om iets te verbergen, ga ik daartegen in. Ik gebruik semantiek juist om iets bloot te leggen—om mensen te laten zien dat de manier waarop we over dingen praten vaak onze mogelijkheid om de volledige waarheid te begrijpen beperkt. Als we blindelings de gangbare betekenissen van woorden accepteren, lopen we het risico vast te komen zitten in denkpatronen die ons gevangen houden in beperkte definities van wat mogelijk is.

En laten we duidelijk zijn: woorden zijn niet alleen etiketten voor ideeën; ze creëren ideeën. Hoe je iets beschrijft, beïnvloedt hoe je het ervaart. Dus als ik me verdiep in de betekenis van woorden, daag ik ons uit om kritischer te denken, om niet alleen het oppervlak te accepteren maar dieper te graven en te begrijpen wat er echt speelt. Dat gaat niet over het verhullen van iets—dat gaat over het blootleggen van wat echt is, wat waar is, en wat belangrijk is.

Dus, als mijn focus op semantiek sommige mensen stoort, is dat prima. Ik ben hier niet om mensen comfortabel te maken. Ik ben hier om conventionele denkpatronen op te schudden, en soms betekent dat dat we de taal die we gebruiken moeten ontrafelen om de echte betekenis achter dingen bloot te leggen. Ik vermijd niets—ik daag mensen uit om harder na te denken, betere vragen te stellen, en te beseffen dat de manier waarop we woorden gebruiken ons kan beperken of bevrijden.