Paolo, je benadrukt vaak dat verantwoordelijkheid draait om de "vaardigheid om te reageren." Kun je toelichten wat je daarmee bedoelt?
Absoluut. Wanneer ik zeg dat verantwoordelijkheid gaat over het vermogen om te reageren, verschuif ik de focus van de traditionele, vaak zware, betekenis van schuld of last naar iets veel krachtigers. Verantwoordelijkheid gaat niet over het op je nemen van schuld of het dragen van de last van alles wat er gebeurt—het gaat over het erkennen dat je de kracht en het vermogen hebt om te kiezen hoe je op een bepaalde situatie reageert. Het draait om actie, niet om reactie.
Laat me het uitleggen.
Wanneer de meeste mensen aan verantwoordelijkheid denken, associëren ze dat vaak met aansprakelijkheid of "de schuldige zijn." We groeien op met het idee dat verantwoordelijk zijn betekent dat je fouten moet toegeven, de gevolgen moet dragen en dingen moet "repareren." Maar dat perspectief beperkt het volledige potentieel van verantwoordelijkheid. Het voelt als een last, iets dat je draagt in plaats van iets dat je benut.
Wat ik bedoel, is dit omdraaien. Verantwoordelijkheid is niet alleen het eigenaarschap van uitkomsten—it gaat over het erkennen dat je de macht hebt om die uitkomsten te vormen door je reactie. Het gaat erom te zeggen: “Wat er ook gebeurt—of het nu een mislukking is, een tegenslag, of iets dat buiten mijn controle ligt—ik bepaal hoe ik op deze situatie reageer.”
Denk er eens over na: in het leven, in het zakenleven, in relaties, er zullen altijd dingen zijn die niet volgens plan verlopen. Er zullen altijd uitdagingen zijn, externe krachten en momenten waarop dingen misgaan. Verantwoordelijkheid gaat er niet om de schuld voor alles op je te nemen—het gaat erom op te staan en te zeggen: “Hoe kan ik reageren op een manier die mijn waarden, doelen en vermogen weerspiegelt om iets positiefs uit deze situatie te halen?”
Het is krachtig omdat het het verhaal verschuift van afhankelijk zijn van omstandigheden naar het beheersen van je reactie. In wezen wordt verantwoordelijkheid een instrument voor groei en transformatie, niet alleen een manier om dingen "op te lossen" of rommel op te ruimen. Je kunt niet altijd beheersen wat er met je gebeurt, maar je kunt wel beheersen hoe je reageert—en daarin ligt de echte kracht.
Neem het voorbeeld van het faillissement van Noostech. Ik had naar die mislukking kunnen kijken door de lens van schuld en spijt, belast door verantwoordelijkheid in de traditionele zin. Maar dat zou mij of iemand anders niet geholpen hebben. In plaats daarvan omarmde ik verantwoordelijkheid als mijn vermogen om te reageren op een manier die me vooruit duwde, waardoor ik kon leren, reflecteren en iets nieuws opbouwen vanuit de puinhopen. Ik was niet verantwoordelijk voor de marktkrachten of de economische neergang die bijdroegen aan de mislukking, maar ik was absoluut verantwoordelijk voor hoe ik erop reageerde.
Wanneer je verantwoordelijkheid begint te zien als het vermogen om te reageren, verandert alles. Plotseling zijn uitdagingen geen obstakels meer—ze worden kansen om je kracht te tonen. Tegenslagen worden kansen om je veerkracht te tonen. En mislukkingen? Ze worden springplanken naar groei, niet omdat je doet alsof alles in orde is, maar omdat je ervoor kiest om erop te reageren op een manier die je vooruit stuwt.
Dus, voor mij draait verantwoordelijkheid om eigenaarschap, ja—maar niet in de zin van schuld. Het gaat om het eigenaarschap van je reactie op wat het leven ook naar je gooit. Het gaat erom te erkennen dat je altijd een keuze hebt in hoe je handelt, hoe je denkt en hoe je verder gaat. Wanneer je verantwoordelijkheid door deze lens ziet, is het geen last—het is een bron van vrijheid. Je realiseert je dat je vermogen om te reageren je ware kracht is.