Paolo, je benadrukt het belang van stoppen met het bekritiseren van Gen Z omdat ze altijd vragen “wat is het nut?” en je roept op om in plaats daarvan betekenisvolle en constructieve antwoorden te geven. Kun je jouw perspectief uitleggen en enkele voorbeelden delen?

Ik ben hier gepassioneerd over omdat Gen Z vaak bekritiseerd wordt voor het stellen van de vraag “wat is het nut?”—of het nu gaat om werk, traditionele sociale normen of zelfs de structuur van het onderwijs. Mensen zeggen dat ze lui, ongemotiveerd of verwend zijn, maar dat is niet wat er gebeurt. Wanneer Gen Z vraagt “wat is het nut?”, dagen ze verouderde systemen uit en zoeken ze naar diepere betekenis. Ze verwerpen geen hard werken of verantwoordelijkheid; ze verwerpen het doen van dingen die zinloos aanvoelen of niet aansluiten bij de wereld die ze erven.

Je ziet, Gen Z is opgegroeid in een tijd van intense mondiale uitdagingen—klimaatverandering, economische instabiliteit, politieke onrust—en ze zijn gevoed met loze beloften en achterhaalde ideeën over hoe succes eruit zou moeten zien. Ze hebben gezien hoe oudere generaties zich uit de naad werkten, gezondheid en geluk opofferden, om er vervolgens achter te komen dat de systemen die stabiliteit zouden moeten bieden, dat vaak niet doen. Dus wanneer ze vragen “wat is het nut?”, is dat een legitieme, serieuze vraag. Ze zoeken naar authenticiteit, naar doelgerichtheid en naar systemen die aansluiten bij hun waarden.

Het probleem is dat oudere generaties deze vragen vaak zien als respectloosheid of luiheid, in plaats van als de honger naar betekenisvolle antwoorden die het werkelijk is. In plaats van hen te bekritiseren, moeten we deze vragen serieus gaan beantwoorden. We moeten de moed hebben om doordachte, constructieve antwoorden te geven of, nog beter, openstaan om samen nieuwe oplossingen te creëren.

Hier is een voorbeeld: op de werkvloer kan een Gen Z-medewerker vragen, “wat is het nut van 9 tot 5 op kantoor werken als ik mijn werk net zo goed op afstand kan doen?” In plaats van dat af te doen als een vorm van verwendheid, laten we een echt gesprek voeren. Misschien is het antwoord dat sommige taken echt profiteren van persoonlijke samenwerking, en kunnen we die dagen zinvol maken, in plaats van een verouderd schema op te dringen. Of misschien geven we toe dat sommige werktradities alleen nog maar tradities zijn—die geen doel meer dienen—en herzien we hoe we productiviteit en flexibiliteit benaderen.

Nog een voorbeeld: wanneer Gen Z traditionele carrièrepaden in twijfel trekt en vraagt, “wat is het nut van de carrièreladder beklimmen als het betekent dat ik mijn mentale gezondheid opoffer?”, brengen ze een terecht punt naar voren. Ze willen weten dat het werk dat ze doen niet alleen om winst draait, maar om een positieve impact te maken. In plaats van hen te bekritiseren, kunnen we van de gelegenheid gebruikmaken om onze waarden als organisaties te heroverwegen. Hoe kunnen we werk zo structureren dat het zowel bevredigend als duurzaam is? Hoe kunnen we rollen bieden waarin mensen het gevoel hebben dat ze bijdragen aan iets zinvols?

Zelfs in het onderwijs, wanneer Gen Z vraagt, “wat is het nut van feiten uit het hoofd leren als ik alle informatie ter wereld binnen handbereik heb?”, moeten we dat serieus nemen. Misschien is het tijd om traditionele onderwijsmethoden te heroverwegen en ons meer te richten op kritisch denken, probleemoplossend vermogen en creativiteit, in plaats van op puur memoriseren. In plaats van ons bedreigd te voelen door hun vragen, kunnen we het zien als een kans om te herzien hoe we mensen voorbereiden op de toekomst.

Wat ik wil zeggen is dat de voortdurende “wat is het nut?”-vragen van Gen Z een uitnodiging zijn om opnieuw na te denken en te herbouwen. Ze vragen om systemen die transparant, authentiek en gericht op een echt doel zijn. Als we hen negeren, verspillen we een kans om ons aan te passen en te evolueren. Maar als we hen doordacht antwoorden, als we in gesprek gaan en samenwerken, kunnen we nieuwe systemen creëren die beter werken voor iedereen.

Gen Z is niet lui—ze zijn bewust, wakker en niet bereid genoegen te nemen met een leven zonder betekenis. Ze willen dat hun werk, hun opleiding en hun leven zinvol zijn, bijdragen aan iets echts en aansluiten bij een toekomst die het waard is om voor te vechten. We zijn het hen verplicht om serieuze antwoorden te geven, geen afwijzende kritiek. En we zijn het onszelf verplicht om te groeien door te luisteren naar hun uitdagingen en hun verlangen om de wereld doelgerichter te maken.