In 2017 ontmoette ik de eigenaar van een klein restaurant in Rotterdam. Mediterrane keuken, vijftig zitplaatsen, bijna elke avond vol.
Zijn naam was Karim. Het eten was puur, de recensies lovend, het personeel loyaal.
Maar die winter bleven de lichten uit. Niet voor een verbouwing. Niet vanwege een verkoop. Gewoon… uit.
Toen we spraken, zat hij alleen aan een tafeltje in de hoek, jas nog aan, stapels facturen naast een onaangeroerde espresso. “Ik ben het koken niet beu,” zei hij. “Ik ben moe van elke dag boekhouder, recruiter, IT’er en schoonmaker tegelijk zijn.”
Hij had geen motivatieprobleem. Hij had een governanceprobleem.
DE WAAROM
Als jij een bedrijf met 3–20 mensen runt in Nederland, is dit geen metafoor. Het is een waarschuwing.
Wanneer jij als oprichter het centrale zenuwstelsel van je bedrijf wordt, HR, belastingen, leveranciers, tech, compliance, facturen en visie allemaal in jouw hoofd, dan loop je niet alleen risico op een burn-out.
Je loopt risico op een governance-inzinking.
Geen beleid. Geen back-ups. Geen audit trails. Geen besluitvormingslogica die jouw afwezigheid overleeft.
En als governance breekt, breekt vertrouwen. Medewerkers raken in de war. Fouten stapelen zich op. Boetes verschijnen. Talent vertrekt. En jij, het onvervangbare middelpunt, begint te barsten.
DE CIJFERS
Laten we het vertalen naar wat het meeste pijn doet: verlies.
- €4.200: gemiddelde jaarlijkse kosten aan compliance-boetes voor Nederlandse mkb’s zonder vastgelegd GRC-beleid (bron: CBS + Belastingdienst 2023).
- 2 op de 3: Nederlandse micro-ondernemingen die te maken krijgen met projectfalen of financiële ontwrichting na oprichtersziekte langer dan 10 dagen (KVK, 2022).
- €1.000/maand: verborgen verlies aan arbeid door administratief dubbelwerk wanneer interne regels onduidelijk of ongecommuniceerd zijn (gebaseerd op data van Wigepa-klanten).
Burn-out kondigt zich niet aan. Maar je agenda weet al dat hij onderweg is.
WAT NIEMAND JE VERTELT
Governance is niet iets voor “grote bedrijven.”
Die leugen vergiftigt kleine ondernemingen.
In werkelijkheid is governance de dagelijkse gewoonte van gezond verstand. Het gaat niet over bureaucratie. Het gaat over helderheid.
Het stelt vragen zoals:
- Wie keurt deze uitgave goed?
- Wanneer zijn we verplicht om dit te melden?
- Wat controleren we voordat we deze leverancier vertrouwen?
- Als ik wegval, wie weet dan hoe we een nieuwe klant onboarden?
Toch romantiseert de Nederlandse ondernemerscultuur het ‘alles zelf doen’. Vooral in Engelstalige kringen, waar immigranten vaak horen:
“Eerst bouwen. Later fixen.”
Later wordt nooit.
Until Karim walks away from his oven.
BESLUITKOMPAS
Stel jezelf vandaag deze vragen:
- Als ik morgen ziek word, wat stort dan als eerste in?
- Welke taken doe ik nu zelf die een assistent van €35 per uur met een checklist kan doen?
- Zijn er regels in mijn bedrijf die alleen in mijn hoofd bestaan?
- Wanneer hebben we voor het laatst ons besluitvormingsproces doorgelicht, in plaats van alleen de balans?
- Vertrouwt mijn team het systeem, of vertrouwen ze alleen mij?
Als deze vragen je ongemakkelijk maken: goed. Daar begint verandering.
AFSLUITENDE REFLECTIE
Burn-out is geen zwakte.
Het is vaak het logische eindpunt van ongestructureerde loyaliteit—aan je klanten, je mensen, je droom.
Maar loyaliteit zonder governance is zelfopoffering.
Structuur is niet de vijand van passie.
Het is hoe passie overleeft.
Lang genoeg om nalatenschap te worden.
Co-Creator of Xtroverso | Head of Global GRC @ Zentriq
Paolo Maria Pavan is de structurele geest achter Xtroverso, waarbij hij compliance-kennis mengt met ondernemerschap. Hij observeert markten niet als een handelaar, maar als een lezer van patronen, die gedragingen, risico's en vervormingen volgt om ethische transformatie te begeleiden. Zijn werk daagt conventies uit en herdefinieert governance als een kracht voor helderheid, vertrouwen en evolutie.
