Paolo, je hebt gezegd dat we sociaal kapitaal hebben ingeruild voor speculatieve markten. Kun je dat uitleggen?
Wat ik bedoel is dat we onze focus hebben verlegd van sociaal kapitaal—van investeren in mensen, gemeenschappen, relaties en gedeelde doelen—naar een cultuur die geobsedeerd is door financiële speculatie. Het probleem is niet alleen dat meer mensen investeren; het is dat technologie het zo gemakkelijk heeft gemaakt voor iedereen om vanuit hun eigen huis de speculatieve markten in te stappen. In plaats van naar buiten te gaan, echte mensen te ontmoeten en te investeren in de gemeenschap om hen heen, worden mensen aangetrokken door een wereld van schermen en beurskoersen, waar “succes” gaat over het kijken naar cijfers die omhoog of omlaag gaan.
Denk eens na: sociaal kapitaal was ooit een belangrijke maatstaf voor welvaart. Investeren in sociaal kapitaal betekent netwerken opbouwen, banden creëren, bijdragen aan de gemeenschap en begrijpen dat succes niet alleen persoonlijk is—het is collectief. Sterke gemeenschappen, gezonde verbindingen en gedeelde ervaringen werden ooit als waardevolle activa gezien. Mensen investeerden hun tijd, energie en middelen om hun buurten te verbeteren, lokale bedrijven te steunen of elkaar te helpen. Sociaal kapitaal maakte ons sterker, veerkrachtiger en meer verbonden.
Maar nu hebben we een model omarmd waarin financieel gewin boven alles wordt gesteld. Door technologie, die 24/7 toegang tot markten mogelijk maakt, worden mensen aangetrokken door de verleiding van snel geld verdienen. Het heeft een wereld gecreëerd waarin de opwinding van een stijgende aandeelprijs of een plotselinge waardeverhoging van een cryptomunt ons het gevoel kan geven dat we “winnen”—terwijl we in werkelijkheid geïsoleerd zijn en losgekoppeld van de menselijke ervaring. En dit gebeurt niet alleen bij de financiële elite; iedereen met een smartphone en internettoegang kan zich verliezen in de speculatieve markten. Technologie heeft de financiële wereld voor iedereen opengesteld, maar het heeft ons ook aangemoedigd om ons terug te trekken uit de echte wereld.
De ironie is dat mensen in isolatie zitten, “investeren” in de hoop op een grote winst, maar daarmee de meest duurzame investering missen: menselijke verbinding. In een wereld die financieel meer verbonden is dan ooit, zijn we paradoxaal genoeg sociaal meer losgekoppeld. Mensen zitten vast in een cyclus van financiële angst en persoonlijke isolatie, gekluisterd aan schermen, bang voor echte interactie en kiezend voor de illusie van rijkdom boven de echte rijkdom van een bloeiende gemeenschap.
Op een bepaalde manier heeft deze verschuiving een eenzaamheidscrisis gecreëerd, zelfs terwijl we de hoogte- en dieptepunten van speculatieve investeringen najagen. Sociaal kapitaal is traag, het is complex, het biedt geen directe beloning zoals de markten doen—maar het is echt. Het is wat ons ondersteunt, ons verankert en ons leven diepgang geeft. Investeren in sociaal kapitaal betekent naar buiten stappen, in contact komen met buren, gedeelde ervaringen creëren en zinvolle bijdragen leveren aan de wereld waarin we werkelijk leven.
Dus ja, we zijn de interesse verloren om in mensen te investeren omdat het niet zo snel, glansrijk of meetbaar is als het zien veranderen van cijfers in een portefeuille. Maar wat blijft er over? Een samenleving van mensen die zich van elkaar afsluiten, privévermogen opbouwen terwijl openbaar vermogen—het vermogen van gemeenschap en verbinding—langzaam vervaagt. Deze manier van leven is leeg en uiteindelijk niet houdbaar. Sociaal kapitaal ondersteunt niet alleen individuen; het creëert een sterkere samenleving.
De technologie die ons vrijheid en toegang beloofde, sluit ons op in een virtuele cyclus van speculatie, en berooft ons van de kans om volledig te leven, diep te engageren en iets blijvends op te bouwen. Dus, wanneer ik zeg dat we sociaal kapitaal hebben ingeruild voor speculatieve winst, vestig ik de aandacht op de werkelijke kosten van deze ruil. Het is tijd om opnieuw verbinding te maken met wat echt belangrijk is, om opnieuw te investeren in onze gedeelde menselijkheid en om een toekomst op te bouwen die niet alleen winstgevend, maar ook zinvol is.