Paolo, je hebt het vaak over conventioneel denken en zelfinzicht—kun je verduidelijken wat je daarmee bedoelt?
Goed, laten we het allemaal samenbrengen. Wanneer ik het heb over conventioneel denken en eigenbelang, wijs ik op twee onderling verbonden, maar fundamenteel verschillende krachten die bepalen hoe mensen het leven, werk en hun beslissingen benaderen.
Conventioneel denken is de standaardmanier van denken die ons door de samenleving wordt aangereikt, het idee dat we een vast pad moeten volgen—een diploma halen, een stabiele baan vinden, de carrièreladder beklimmen, en succes meten aan traditionele criteria zoals status of rijkdom. Het is een manier van denken die mensen gevangen houdt in routines en structuren omdat het veilig en voorspelbaar voelt. Mensen accepteren deze normen zonder te vragen of ze echt passen bij hun diepere waarden of zelfs of ze zinvol zijn in de wereld van vandaag. Conventioneel denken is comfortabel—het vertelt ons: "Dit is hoe het is, en zo moet het blijven." Het is resistent tegen verandering en beperkt innovatie en echte zelfexpressie.
Wanneer ik het heb over eigenbelang, zijn er twee kanten aan.
Aan de ene kant betekent eigenbelang in positieve zin dat je dat conventionele denken afwijst en diep graaft naar wat je echt wilt, wat je drijft, wat je authentieke waarden zijn—niet wat de samenleving verwacht of wat anderen definiëren als succes. Het gaat om het besef dat echte autonomie voortkomt uit het loskomen van externe verwachtingen en leven in lijn met je eigen visie, je eigen doel. Het gaat erom eerlijk te zijn tegen jezelf, niet te conformeren aan wat de wereld zegt dat goed is, maar in plaats daarvan je persoonlijke verhaal te herwinnen en je eigen koers uit te stippelen. Dit is waar je stopt met het volgen van de regels die je zijn opgelegd en begint te leven volgens je eigen voorwaarden.
Aan de andere kant is er de negatieve kant van eigenbelang, waar het ingewikkeld wordt. In dit geval denken mensen dat ze onafhankelijk handelen, maar in werkelijkheid stemmen ze hun persoonlijke belangen af op wat hen op dat moment het beste uitkomt. Ze overtuigen zichzelf ervan dat ze keuzes maken op basis van hun verlangens, maar in werkelijkheid spelen ze gewoon in op het systeem—zolang het hen ten goede komt conformeren ze. Het is eigenbelang dat zich vermomt als vrijheid. Mensen zijn bereid om het systeem uit te dagen, maar alleen totdat het niet langer in hun voordeel werkt, en zodra hun persoonlijke behoeften zijn vervuld, stoppen ze met vragen stellen en grenzen verleggen. Ze settelen voor comfort zolang het in hun belang past en verwarren dat met authentiek leven.
Deze vorm van zelfmisleiding is gevaarlijk omdat het de illusie van autonomie creëert. Je denkt dat je in controle bent, je denkt dat je handelt naar je eigen waarden, maar in werkelijkheid beweeg je alleen binnen de beperkingen van een systeem dat je beloont voor conformeren. Je daagt de status quo niet uit—je gaat ermee mee omdat het op dat moment voor jou werkt. Het is een passieve manier van leven, een compromis vermomd als vrijheid.
Dus in positieve zin gaat eigenbelang over diep zelfbewustzijn, het afwijzen van conventies en authentiek leven. In negatieve zin gaat het om het gebruiken van persoonlijke belangen als excuus om te conformeren wanneer dat uitkomt—om het systeem alleen uit te dagen als het niet meer voor je werkt.
Uiteindelijk houdt conventioneel denken je vast, en de verkeerde vorm van eigenbelang laat je geloven dat je je hebt losgemaakt terwijl dat niet zo is. Echte vrijheid komt voort uit het herkennen van deze valkuilen en verder gaan dan beide—je leven in lijn brengen met niet alleen wat je ten goede komt, maar met wat echt resoneert met je kern, wat je uitdaagt en je verder brengt dan enkel comfort. Het gaat erom het gemakkelijke pad af te wijzen en het pad te kiezen dat diep, authentiek en van jou is, zelfs als het moeilijk is.