Paolo, je zegt vaak dat het besef van het verschil tussen “hoe het hoort” en “wat moet” een krachtig moment is—alsof je wakker wordt en echt voelt dat je leeft. Kun je uitleggen wat je hiermee bedoelt?
Co-Founder of Xtroverso | Visionary Entrepreneur
Paolo Maria Pavan is de drijvende kracht achter Xtroverso, waarbij hij kennis van compliance en strategie combineert om ondernemers te versterken. Met een gedurfde visie op de toekomst van werk, dagen zijn inzichten de normen uit en inspireren ze innovatie.
Wanneer ik zeg dat “hoe het hoort geen must is,” heb ik het over een fundamentele verschuiving die de manier waarop je naar je hele leven kijkt verandert. Het is alsof je een backstagepas krijgt tot de verborgen mechanismen van de maatschappij en ineens ziet dat alles een zorgvuldig geregisseerd toneelstuk is—een script ontworpen om ons allemaal in het gareel te houden, gehoorzaam aan verwachtingen die we niet eens zelf hebben gekozen.
Dit moment is meer dan een intellectuele aha-ervaring; het is intens en diepgaand, alsof je hele wezen ineens begrijpt dat echte vrijheid niet ligt binnen de veiligheid van voorspelbaarheid. Het gaat juist om vertrouwen in je vermogen om iets buitengewoons te creëren uit de chaos, om te dansen op de rand van het onbekende. Het voelt alsof je je hele leven onder water hebt geleefd en nu voor het eerst echt ademhaalt. Het is een ontwaking die elke vezel van je bestaan op zijn grondvesten doet schudden.
De wereld waarin we leven, houdt ons voortdurend in toom met onzichtbare lijnen—culturele normen, maatschappelijke verwachtingen, familiedruk—die fluisteren: “Blijf veilig. Blijf klein.” En voor een lange tijd internaliseren we die stemmen. We kiezen banen die er op papier goed uitzien, relaties die voldoen aan de standaarden van de maatschappij, zelfs hobby’s die sociaal acceptabel zijn. Maar op het moment dat je door dat lawaai breekt, dat je stopt met het volgen van de mythe van hoe het hoort, ontdek je een onontgonnen universum van mogelijkheden. Het leven wordt niet makkelijker, maar het wordt wel echt van jou, ongetemd en vol betekenis.
Dit besef komt met een vreemd soort paradox. Het is zowel opwindend als angstaanjagend. Want als je ervoor kiest om te leven volgens je eigen kompas, kies je ook voor de onzekerheid, voor momenten waarin niets logisch lijkt, waarin er geen kaart is om te volgen. Maar geloof me, dát is waar het echte avontuur begint. Je wordt de architect van je eigen ervaringen, constant aan het experimenteren, soms falend, maar altijd levend op een manier die je nooit kunt ervaren door iemand anders’ blauwdruk te volgen.
En het gaat niet om het simpelweg afwijzen van alle maatschappelijke normen uit pure rebellie. Het gaat erom dat je helder kunt zien wat echt resoneert met je ziel en wat je is opgelegd zonder jouw toestemming. Het is begrijpen dat echte, diepgewortelde vrijheid rommelig en niet-lineair is, gevuld met momenten die je uitdagen, je tot het uiterste drijven, maar je ook leiden naar een soort groei en creativiteit die alleen de werkelijk bevrijde kunnen ervaren.
Dus stappen we vooruit met moed. We accepteren dat het omarmen van het onverwachte niet betekent dat we roekeloos zijn, maar dat we juist bewust en onbevreesd omgaan met het onbekende. En terwijl we dit pad bewandelen, beseffen we dat vervulling niet ligt in het passen in voorgekauwde kaders, maar in het opblazen van die kaders en de stukken gebruiken om iets te bouwen dat alleen wij hadden kunnen bedenken.